Kalligrafie Erika VERBEKE, tekst Geert DE KOCKERE.
In een woestijn kun je heel eenzaam zijn…
Gepubliceerd
22 gedachten over “In een woestijn kun je heel eenzaam zijn…”
Reacties zijn gesloten.
Geniet, heel even, van alledaagse, bijzondere of amusante dingen, een snuisterijtje hier of daar, letters in steen, en koffie. Onderweg…, daar begint het !
liesonderweg 
zijn we niet allemaal een zandkorreltje in de woestijn .. ;-))
LikeLike
Je kunt je heel nietig voelen in de woestijn….
Liefs.
LikeLike
Eenzame zandkorrels in een glazen pot die treurig de verte in staren. Ik roep niet graag in de woestijn al is eenzaamheid mijn deel en zwerf ik door de hitte van de dag onderweg naar nergens…
(Ja, het is warm 🙂 ).
LikeLike
niet enkel in de woestijn, toch…
een ietwat mindere tekst dan diegene die we van Geert gewoon zijn.
prettige dag, Lies.
LikeLike
(Soms) beter in de woestijn dan in gezelschap !
LikeLike
Aah.. het lag meer aan m’n beeldscherm dan aan het potje.. op de laptop kan ik het probleemloos lezen!
LikeLike
Niet enkel in de woestijn, Lie(f)s…
Grts.
LikeLike
Kan me niet voorstellen dat zand in de woestijn eenzaam zou zijn ! Ze zijn met velen ! 🙂
LikeLike
In een woestijn zeker maar in de stad dus ook.
LikeLike
Een leuke doordenker en mooi verwoord…
LikeLike
Goede morgen, Lies. Inderdaad, in een woestijn kan je heel eenzaam zijn en niet alleen in de echte daarbuiten maar ook in die van je hart als je daar doorheen moet…
@Bedankt voor je lieve wensen, meid, en maak er straks een heerlijk weekend van !
LikeLike
Mooi… !
Hou het koel en aangenaam meis.
LikeLike
Deze woestijn valt nog mee…, lijkt mij.
LikeLike
Leuk om kado te doen, een woestijn in een potje !
LikeLike
Yes… it can be very lonely in a desert. Nice, Elise.
LikeLike
Een doordenker…, zoals meer van Geert…
LikeLike
Slecht leesbaar die lettertjes.. ik denk dat ze in het wit beter hadden afgestoken tegen het zand.
Maar daar gaat het natuurlijk niet om.. het is een hele mooie tekst van Geert.. daar heeft ie er meer van. 😉
Groetjesss!
LikeLike
Dat je in de woestijn eenzaam kunt zijn, kan ik mij goed voorstellen. Maar dan opeens, maakt het woestijnzand geluid, en verbreekt de stilte.
LikeLike
zo zie je maar hoe veelzeggend een pot met zand wel kan zijn…
LikeLike
mooi.
als zandkorrel ben je nooit echt alleen,
als mens ook niet, altijd is er wel iemand die er voor je is.
LikeLike
Daar zeg je wat,
als mens een dorre plaats,
voor een zandkorrel een speeltuin. Hans
LikeLike
Doet me denken aan een liedje van Frank Boeijen. Het gaat over zijn zus. Zij is haar man/vriend verloren bij een motorongeluk. Hij zingt: wij zijn zandkorrels in de wind… Dat vind ik een mooie vergelijking omdat je je als mens soms zo kan voelen.
Lieve groet.
LikeLike